തുടയ്ക്ക, കണ്ണു നീരണിഞ്ഞ നിന് മുഖം പ്രിയേ, നമു-
ക്കിടയ്ക്കു നിര്ന്നിമേഷമായി വിണ്ണില് നോക്കി നിന്നിടാം
തിടുക്കമെന്തിനീ ജഗത് വെളിച്ചമെത്ര നിസ്തുലം
കടുത്തിരുട്ടുമാട്ടി ദൂരെ നിക്കിടും യഥോചിതം.
തിരിച്ചെടുപ്പതിന്നു വയ്യ ജീവിതം വിലക്ഷണം
വലിച്ചെറിഞ്ഞു പിന്നിലായ് മറഞ്ഞു പോകിലോ സഖേ
വിലക്കു തീര്ത്തകറ്റി നിന്നെ മാറ്റിനിര്ത്തിയെങ്കിലും
വരിയ്ക്ക, കര്മ്മബന്ധമറ്റു പോയിടാതെ ജീവിതം
വിളക്കു നിന്റെ കയ്യിലുണ്ടണച്ചിടാതെ കൈ മറ-
ച്ചിളച്ചു വന്ന കറ്റിനെത്തടുത്തു നില്ല്കണം ചിരം
ചിതപ്പെടുന്നതൊക്കെയും ചിലര്ക്കു കാലമെന്തിനോ
യൊതുക്കിവച്ചകറ്റിടുന്നൊടുക്ക,മാര്ക്കു കണ്ടിടാം?
നമുക്കു നിര്വ്വചിച്ചിടാനനന്തമാണു കാഴ്ചകള്
കരത്തിനുള്ളിലുള്ളതും ശരിയ്ക്കു നമ്മള് കണ്ടുവോ?
വിളക്കുകള് കൊളുത്തിയുള്ളറക്കകത്തിരുട്ടിനെ-
ത്തെളി,ച്ചണച്ചു കണ്ണുകള് തുറക്ക സന്തതം പ്രിയേ!
Sunday, July 4, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment