ഒരു മാലിനിച്ചിത്രം

ഒരു മാലിനിച്ചിത്രം 

കുതുകമിതു കഴുത്തിൽക്കെട്ടിഞാത്തുന്ന കേര---

ക്കുലകൾ നിരനിരക്കും കല്പവൃക്ഷങ്ങൾ കണ്ടാൽ

നിബിഡ ഹരിതഭംഗ്യാ ചേലചുറ്റിക്കിടക്കും

തരുണി,യതുലരമ്യം കാമ്യയായെന്നപോലെ.

അടിമുടി,യകഴകാണിക്കേരളത്തിൽത്തളിർക്കും

നെടിയ തരുകദംബം കണ്ണിനാനന്ദ ബിംബം

പടിമ പലതുമുണ്ടിന്നപ്രമേയം പ്രകൃത്യാ

ക്ഷിതിയിലെവിടെമറ്റെങ്ങേതു വൃക്ഷം ജയിപ്പൂ

കടമുതൽ മുടിയോളം ശില്പചാതുര്യമെത്തും--

പടി വിരുതു കലർത്തിത്തീർത്തുവച്ചൽഭുതം താൻ

തദനു തനുവശേഷം മർത്ത്യനുൽ‌പ്പന്നമാക്കാ--

നുതകി അതിവിദഗ്ദ്ധം നന്മ നൂൽക്കുന്നു; ചിത്രം!

കുറിയ കുറിയ വേരാൽ മണ്ണിനെപ്പുൽകി വാനിൻ-

നെറുക പുണരുവാനായ്പ്പൊങ്ങിനോക്കുന്നുവെങ്ങും

ചികുര,മതിവിശേഷം വീശി വിൺനർത്തനത്തിൻ

ചടുല ചലനലാസ്യം കൊട്ടിയാടുന്ന ചേലിൽ.

നിറകതിർവിടരുന്നപ്പൂക്കുലപ്പൊൻകുടത്തെ-

ച്ചെറിയ വെയിൽ വിരിച്ചോ പാളി നോക്കുന്നു സൂര്യൻ?

അമൃതു നിറകുടത്തെത്താങ്ങി നിൽക്കുന്നു, കമ്ര-

പ്രകൃതിയുടെ വിലാസം,  നന്മവൃക്ഷം! ശരിക്കും.

പടനിലം

പടനിലം

ശരം പ്രതിശരം നിര നിരന്നു രണഭൂമി
          നിറയുന്ന ശരമാരി നിറയേ,

പരാക്രമ ശരാക്രമണ ശസ്ത്ര വിജയങ്ങ-
          ളിലുയർന്ന രണഭേരിയുയരേ,

രഥം, പ്രതിരഥം, കിലുകിലോൽക്കടരവം, കു-
          തിര,യാൾപ്പട, ഗജൗഘ നിബിഡം

വൃഥാ ജ്വരനിവേശമടർനീണ്ടു നിഴൽവീണ
          മൃതിയാണ്ടഴുകിടും പടനിലം!

(ശംഭുനടനം)

അകലുന്നു സന്ധ്യ

പകലിന്നു കത്തിയമരുന്ന നേരമായ്,
പകലോന്റെ രൂപമതിരമ്യമാണ്ടുപോയ്
അകലുന്നു സന്ധ്യ പരിതാപമോടെ, യ-
ങ്ങകലെപ്പിറക്കുമുഡുശോഭ കാണ്‍കവേ!

(മഞ്ജുഭാഷിണി)

ഉഴിയൂ പ്രിയേ,


മനമെന്തിനോ വെറുതെ വിങ്ങിയോര്‍മ്മതന്‍
കിനിയുന്ന നോവിലലയാന്‍ തിടുക്കമായ്?
നനയുന്ന നീള്‍മിഴി വിടര്‍ത്തിയെന്നെയൊ-
ന്നുഴിയൂ പ്രിയേ, മതി പകര്‍ന്നിടും സുഖം!
(മഞ്ജുഭാഷിണി)


ഉടയുന്നതെന്തു?


വിടചൊല്ലി യാമിനി വിനമ്രമായി ഹാ!
 ഉടയുന്നതെന്തു മിഴിനീർ പൊഴിഞ്ഞതോ?
കദനം കടുത്തു കടലായ് നിറഞ്ഞു തൻ-
പതിയെപ്പിരിഞ്ഞ നിമിഷം മുതൽക്കിതാ.
 (മഞ്ജുഭാഷിണി)

മൃതി ധന്യമാക്കുമോ?


ഒരുമാത്ര മാത്രമരികത്തിരുന്നിതെൻ
മുറിവേറ്റ ഹൃത്തു  കഴുകിത്തുടയ്ക്കുമോ?
മരണം വരുന്നദിനമെത്തിടുമ്പൊഴാ-
വിരലൊന്നു തൊട്ടു മൃതി ധന്യമാക്കുമോ?
 (മഞ്ജുഭാഷിണി)

കരയൊല്ല

കരയൊല്ല നിന്റെ ചിരി ചാരെനിര്‍ത്തിയെന്‍ കരളില്‍ നിറക്ക നിതരാം സുഖോദയം മറനീക്കിവന്ന  മുഴു ചന്ദ്രികാംബരം നിറയട്ടെ രാവിലഖിലം നിരാമയം.  (മഞ്ജുഭാഷിണി) അഴലാഴി ഒളിമങ്ങിയ നിന്റെ മന്ദഹാസ- ത്തെളിനീരില്‍ നിഴല്‍ വീഴ്ത്തിടുന്ന നോവും, പ്രിയതോഴനറിഞ്ഞിടുന്നു; വാഴ്വി- ന്നയവില്ലാത്തഴലാഴി നീന്തി നീയും.

(വസന്ത മാലിക )

പാണൻ

പാണൻ

പാടിപ്പതിഞ്ഞ പഴയീണങ്ങളിൽപ്പുതിയ

         പാണൻ പടുത്തെറിയുമീ-

നാദങ്ങളിൽ നറുനിലാവെന്നപോലരിയ
          നക്ഷത്ര ദീപ്തി നിയതം.

ഏതോ വിഷാദകഥ ശോകർദ്രമായ് മനമ-
           റിഞ്ഞും, മുറിഞ്ഞുമൊഴുകേ,

നീതാൻ നിധാന ഗതകാലത്തുടിപ്പുകളി-
           ലാവിർഭവിച്ച സുകൃതം!

ചോടട്ടുപോയ മുള കാലത്തിനൊത്തു കവി

           മണ്ണിൽപ്പടർത്തിടുകയോ,

നേരറ്റ കാല കളിയാട്ടങ്ങൾതൻ നിഴലി-
        ലേതുണ്മ  തേടുവതു നീ?

പാടാൻ മറന്ന പഴശീലിന്റെ വെൺ ചിമിഴ-
         ളുക്കൊന്നിളക്കിടുകയോ,

ഈണം മറന്ന മൊഴിയാഴങ്ങളിൽത്തനതു

         താളങ്ങൾ തീർത്തിടുകയോ?

ഹാ! ഹൃദ്യ ഗാനകുളിരോളങ്ങൾ മുട്ടി മന-
         മേറെക്കുതിർന്നൊഴുകിടും

സാഹിത്യലാളനമനോരഞ്ജനം പ്രിയത-
         രം പദ്യപാദ പതനം.

മോഹങ്ങൾ കെട്ടു, നിറദീപങ്ങൾ മങ്ങി, യിരു-

         ളാഴുന്ന വീഥി നിറയു-

ന്നേകാന്തതേ വിട, വിമോഹാന്ധതേ പരമ-

         മാനന്ദലബ്ധിയിതുതാൻ.

ലോകം വിലോഭ ഗതിവേഗം കനത്തു കരു-

         വൂറുന്ന കന്മഷഭരം,

ശോകം പെരുത്തു ശരവേഗം കടന്നു കലു-

         ഷം കാലസംസ്കൃതികളും.

ആകല്പമുള്ളി,ലണയാതെണ്ണുവാൻ വഴി വ-

          രും ഭാവ നിർഝരികളാ-

യാകാരഭംഗി വഴിയും കാവ്യശീലു പണി-
          യാൻ പാണനെത്തുക ചിരം.

വൃത്തം: മത്തേഭം

ശ്ലോക സദസ്സുകൾക്കൊരാമുഖം

ശ്ലോക സദസ്സുകൾക്കൊരാമുഖം

ആത്മാവിൽച്ചിലരക്ഷരത്തെ നിതരാം
              പൂജിച്ചു നേദിച്ചിടു-

ന്നാത്മാനന്ദമണച്ചിടുന്ന തനതാം
                സാഹിത്യ സമ്പുഷ്ടതേ,

നീതാനെന്നെയുണർത്തിവിട്ടു വഴികാ-
               ണിക്കും മഹാ ദീപ്തിയായ്

ശ്രീതാവും കവി പൈതൃകങ്ങൾ മൊഴിയാൽ
               തൊട്ടിട്ടതാം ശ്ലോക ഭൂ!

കണ്ടേനിക്കലയൊത്ത പോലെ, പലരെ-
               ക്കണ്ടേൻ, പലേ ശ്ലോകികൾ-

ക്കുണ്ടാം ശൈലി, സദസ്സിനുള്ള പലതാം
               ശീലങ്ങൾ, ശീലായ്മകൾ

പണ്ടത്തെക്കല മണ്ടിടാതെ പുതുതാം
                ലോകത്തിലത്യൽഭുതം

കൊണ്ടാടും ചില പാഠശാല പലതു-
                ണ്ടിക്കേരളത്തിൽ സ്ഥിരം.

വാർക്കണം സംസ്കൃതം വൃത്തം

കാവ്യമൊത്തു യഥാവിധി

ശുദ്ധമായ്ത്തീർക്കണം ഗണം

ബദ്ധമാത്രകളിൽ സ്ഫുടം.

 ഇതിനെചൊല്ലിടാം ശ്ലോക-

ക്കവിതാ രീതിയെന്നതോ,

വരമായ് ത്തന്നു പോയതാം
തനതാം പൈതൃകം, നിധി

വട്ടമിട്ടു പരസ്പരം

കൃത്യമായക്ഷാരക്രമം

കാത്തു ചൊല്ലിടും വേദി

തീർത്തു പണ്ടു മഹാരഥർ.

പാദം മൂന്നിലെയാദ്യമാ-

മക്ഷരം പാദമാദ്യമായ്

നിന്നിടും ശ്ലോകമേതുമേ

ചൊല്ലിടാം പിന്തുടർന്നിടാൻ

കലയെക്കാര്യമായ് ക്കണ്ടോർ

പലരുണ്ടായതിൽ ഗുരു

എൻ കേ ദേശമെന്നു പേർ

കാവ്യ കേദാര വൃക്ഷമാം

പലനാൾ ചൊല്ലി ഞാൻ കേട്ടി-

ക്കലതൻ രീതി, സിദ്ധികൾ

സ്ഫുടമാക്കട്ടെ സാദരം

സദയം ചിന്തിതം തരൂ

വന്ദനം വേണമാദ്യമേ
സന്തതം ശ്ലോക വേദിയിൽ

വൃത്തമക്ഷര ചിട്ടകൾ

ഒത്തിടേണ്ടതിനെങ്കിലും.

ഉത്തമം കാവ്യ സത്തയിൽ

മുഗ്ദ്ധമാം പദ താരുകൾ

കോർത്തിടും ശ്ലോകമോതുവാൻ

നോക്കണം ശ്ലോകിയെപ്പോഴും

ഉച്ചരിക്കുന്ന വാക്കുകൾ-
ക്കെത്രയും വൃത്തി തോന്നണം

വൃത്തമാവർത്തനം തീർച്ച

ഹൃദ്യമാക്കുന്നു വേദികൾ.

വികടാക്ഷര വർജ്ജനം

പൊതുവേ നല്ലതായിടും

അഴകുള്ളവയെങ്കിലോ

ഒഴിവാക്കുക വേണ്ടടോ

പകരം വർഗ്ഗവ്യഞ്ജനം
തുടരാം, ഭംഗി നോക്കുകിൽ

തലനാരിഴ കീറിടും

നിയമം മാറ്റി വച്ചിടാം.

അഭ്യസിക്കുന്നവർക്കെഴും

ബുദ്ധി, സാഹിത്യ നൈപുണി

ശുദ്ധമുച്ചാരണം, ഭാഷാ-

സിദ്ധിയും , താള ബോധവും.

മംഗളം ചൊല്ലി നിർത്തണം

വന്ദനം  പോലെയാമതും

സങ്കടം തീർത്തിടും ശ്ലോകം
ശങ്ക വേണ്ട മഹത്തരം.

കൈനീട്ടം

കൈനീട്ടം

ചുറ്റും കാണുന്ന കാലച്യുതിയുടെ നെടുവീർ-
               പ്പൊക്കെയും മാറ്റിവയ്ക്കാം

കുത്തിപ്പായുന്ന മോഹപ്പുഴയുടെ ഗതിവേ-   
               ഗങ്ങളെത്തള്ളി നീക്കാം

ഒക്കെത്തൂത്തിട്ടു,തിങ്ങും കലിയുടെ കളിയാ-
                ട്ടങ്ങളെത്തച്ചുടയ്ക്കാൻ

മുറ്റും മൗനപ്പുറംതോടുരിയണ,മതിനെ-
               ച്ചുട്ടെരിക്കാം പുലർച്ചെ!

ഇപ്പാരെല്ലാം വിടർത്തും വിഷുമലരിതളിൻ
               സ്വർണ്ണവർണ്ണം, നിനച്ചാൽ

നൽ പൂന്തൊത്തിന്റെ ഞാത്താൽ തരുലതകൾ മറ-
               യ്ക്കുന്ന മഞ്ഞൾ പ്രകാശം

ഉൾപ്പൂമോദം നിറയ്ക്കും കണി, കണിമലരാൽ

               കാട്ടുവാനൊത്തവണ്ണം

പൊൽപ്പൂ നാളേക്ക് തീർത്തും വിടരു,മതിനെ ഞാൻ

               കുമ്പിളിൽ നീട്ടിടട്ടെ!